اندر احوالات نه ماهگی عسلم

عزیزم نهمین ماهگرد زندگیت مباااااااااااااارک

باورم نمیشه تا چشم رو هم گذاشتیم 9 ماه گذشت از روزی که خدا بهترین هدیه زندگیمونو بهمون داد.

تو با اومدن تمام زندگی ما رو دگرگون کردی و به زندگیمون شادی و نشاط دادی.

عزیزم بزار یه خورده از شیرین کاریهات بگم

الان دیگه دستت رو به مبل میگیری و کامل راه میری .اگر هم یه چیزی روی مبل باشه که دستت بهش نرسه روکش مبل رو میکشی تا اون چیزی رو که میخوای برداری .

همین که میبینی من دارم حاضر میشم که بریم بیرون دیگه همش دنبال سر من راه میوفتی و وقتی هم چادرم سرم میکنم اگه بغلت نکنم میزنی زیر گریه و همین که در واحد رو باز میکنم که بریم بیرون تو شروع جیغ کشیدن میکنی و هی ذوق میزنی

چند روز پیش مامان جون و اقا گذاشته بودنت روی تخت خودشونم دو طرف تخت ایستاده بودن و مواظبت بودن تو هم هی از این ور تخت میرفتی اونور ولی جالب اینجا بود که وقتی به لبه ی تخت میرسیدی میشستی و دیگه جلوتر نمیرفتی .حالا خیالم راحت تر شد من که دیگه خیلی وقت بود روی تخت خودمون نمیخوابوندمت به خاطر اینکه میترسیدم بیدارشی و ازتخت بیافتی پایین.ولی الان دیگه خودت ارتفاع رو متوجه میشی میشینی و جلوتر نمیایی

وقتی برات شعر سرسری رو میخونیم که البته مامانم برات میخونن سرت رو تکون میدی تند تند اینقد با نمک اینکار رو میکنی الهی فدات شم مامانی

اینقد شلیل دوست داری دودستی شلیل رو میگیری و میخوری خیلی با مزه شلیل میخوری با کلی مزمزه کردن